skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę Powrót do Stacja Ciechanów ML/H/F/638 – W muzeach
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo, materiał

Kategoria 1

Autor, wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania, znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja, status

Kategoria 1

Czas powstania, datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
figurka Bodhisattwa Awalokiteśwara Padmapani wraz z wypełnieniem - ujęcie z przodu; Z prawej strony mała, wykonana z brązu figurka przedstawiająca Bodhisattwę Awalokiteśwarę Padmapani wraz z wypełnieniem w postaci trzech zwitek papieru, rozłożone na płasko z przodu (dwie zapisane, jedna czysta), z lewej strony figury trzy patyczki (patyczek w trzech częściach? - najprawdopodobniej był to jeden patyczek na który zawinięto arkusze papieru), obok w miseczce materiał sypki na który składa się: zawartość roślinna (ryż, nasiona) oraz glina - przechowywane w osobnej kopercie, kartoniku i woreczku strunowym. Postać ludzka o skupionej, lekko uśmiechniętej twarzy, na głowie diadem. Stoi na lotosowym postumencie o 11 parach odwróconych płatków, którego górną część ozdobiono paciorkami. Ubrana jest w szaty królewskie: przewiązaną w talii tkaninę z paskiem od którego odchodzą łańcuszki z paciorków oraz biżuterię książęcą: trójramienny diadem, parę, dużych, okrągłych kolczyków, podwójny naszyjnik z paciorków z wisiorkami, bransolety na nadgarstkach i przedramionach. Do prawego ramienia przylega kwiat lotosu (typowy atrybut), natomiast po lewej stronie, symetrycznie, na tej samej wysokości, przylega przypominający kwiat lotosu niezidentyfikowany atrybut Awalokiteśwary. Obie dłonie ułożone są w geście argumentacji: kciuk i palec wskazujący złączone, tworzą krąg. Prawa uniesiona jest na wysokości klatki piersiowej, lewa opada wzdłuż ciała, zatrzymując się na wysokości biodra. Z ramion figurki zwisa przewieszona skóra antylopy.

Figurka Bodhisattwa Awalokiteśwara Padmapani wraz z wypełnieniem

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

wadżra - ujęcie z przodu; Mały, wykonany z brązu, przypominający berło przedmiot w kształcie kokardy lub ósemki. W jego centrum znajduje się kula - uchwyt berła. Po jej obu stronach znajdują się wyrastające w przeciwnych kierunkach stożkowe zgrubienia stylizowane na kwiaty lotosu z ośmioma płatkami. Od każdego z nich odchodzą cztery, łukowate ramiona zbiegające się wokół centralnej szpicy przebiegającej przez całą oś obiektu. Ramiona bogato zdobione w formie ozdoby przypominającej podwinięty liść przedstawiającej wystylizowaną głową potwora zwanego makarą. Na kuli wygrawerowano napis, być może w piśmie tybetańskim.

Wadżra

nieznany

1901 — 1984

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Wajśrawana (Dzambala) - ujęcie z przodu; Złota, męska postać siedząca bokiem, z lewą nogą opuszczoną w dół (poza lalitasana), na złotym, ryczącym lwie. W prawej ręce trzyma chorągiew zwycięstwa (osobny, wyciągany element), a w lewej zwierzątko: mangustę (ichneumon), która wypluwa klejnot z pyszczka. Postać w gniewnej formie, szlachetnie ubrana: nosi diadem, liczne ozdoby z klejnotów, a jej strój przypomina zbroję wysokiej rangi dostojnika/króla. Lwa o bordowych brwiach, sierści na głowie i ogonie przedstawiono w pozycji wpółleżącej - waruje na ugiętych łapach, jest osiodłany, z przodu i z tyłu widoczna uprząż. Obie postacie ustawiono na lotosowej podstawie. W jej centralnym punkcie wydrążono niewielki otwór na szpic sztandaru. Posążek najprawdopodobniej przedstawia bóstwo bogactwa Wajśrawanę wraz z jego atrybutami.

Wajśrawana (Dzambala)

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

relikwiarz gau z miniaturą sakralną tsakli - ujęcie z przodu; Miedziany relikwiarz w formie małej, wąskiej, przeszklonej i bogato zdobionej ramki wypełnionej obrazem Wadżrapani (sanskr. Vajrapāṇi, tyb. Cziano Dordże). Postać zaprezentowana w  formie gniewnej, najprawdopodobniej przedstawia Wadżrapani jako strażnika Dharmy (sanskr. dharamapāla) – Wadżrapani-Acharya. Ukazany jako tęgi i silny, z potężnym ciemnoniebieskim ciałem, wystającym brzuchem, grubymi, krótkimi kończynami i wściekłym wyrazem twarzy. W odmianie ikonograficznej z jedną głową, trzecim okiem, nastroszonymi włosami, pięcioramienną koroną bodhisattwy, naszyjnikami z węży oraz pasem z tygrysiej skóry. Otoczony płomieniami trzyma miecz i lasso (sanskr. pāśa). Stoi na lotosie – symbolu czystości i poznania, na tle nieba i chmur. Obrazek zakończony czerwoną bordiurą. Ramka ozdobiona prostymi nacięciami przy zewnętrznych krawędziach oraz misternie wykonanymi wzorami przy wewnętrznych: usytuowany po bokach wzór grawerowanej wici roślinnej, centralnie, w górnej części znajduje się przedstawienie przypominające baldachim (parasol buddyjski), natomiast zlokalizowane w dolnej części trójkątne motywy być może przedstawiają muszle - motyw konchy. Przy bocznych powierzchniach dwa prostokątne mocowania - ucha na pasek do noszenia relikwiarza, ułożone symetrycznie. Widoczne ślady użytkowania, liczne przetarcia, odbarwienia.

Wadżrapani | Diament w ręce

relikwiarz gau z miniaturą sakralną tsakli

nieznany

około 1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

młynek modlitewny wraz z tekstem modlitewnym - Ujęcie z boku z prawej; Klepsydrowy, ręczny młynek modlitewny z uchwytem w formie tulejki w kształcie ściętego, wydłużonego stożka składający się z się z pięciu elementów oraz arkusz z tekstem modlitewnym. Mosiężny pąk lotosu u szczytu, kościano-mosiężna, klepsydrowa część z łańcuszkiem i inskrypcją oraz mosiężna podkładka tworzą bęben młynka. Poniżej znajdują się trzy kolejne elementy: niewielka, kościana podkładka, mosiężny uchwyt, z którego wystaje ostry, stalowy szpikulec oraz zwitek papieru z drukowanym tekstem w tybetańskim piśmie o czarnym kolorze, w sześciu rzędach. Młynek ozdobiono kamieniami pokrytymi niebieską emalią oraz motywami ślimacznicy, roślinnym, stylizowanych przecinków, zaokrąglonych linii i okręgów, zlokalizowanymi na mosiężnej powłoce bębna. Wymienione wzory wykonano z niklowanej blaszki mosiężnej, pociętej na drobne paseczki, przypominają zdobienie granulacją. Na kościanej części bębna wyrzeźbiono dwa razy słowa mantry:

Młynek modlitewny wraz z tekstem modlitewnym

nieznany

1901 — 1950

Muzeum Narodowe w Szczecinie

thanka; Mahākāla depczący po ciele Ganeśy - Ujęcie z przodu; Nieobszyty i nieoprawiony obraz bóstwa na bawełnianym płótnie z sześcioramiennym Mahākālą depczącym po ciele słoniogłowego Ganeśy w centrum. Duża postać ciemnoniebieskiego Mahākāli wypełnia całą kompozycję. Ma pękaty brzuch, czerwone, stojące włosy, dodatkowe, trzecie oko na czole, brwi w postaci jaskrawych płomieni oraz otwarte usta, w których uwidoczniono zęby, język oraz cztery kły. Ubrany jest w przepaskę ze skóry tygrysa i koronę z pięciu ludzkich czaszek na głowie (sanskryt pancakapala). Nad środkową czaszką widoczny jest niebieski wąż i połówka dordży (sanskryt wadżra) wieńcząca płonący klejnot. Z jego szyi zwisa bardzo długi, sięgający do kostek naszyjnik w formie girlandy ze ściętych ludzkich głów (sanskryt muṇḍamālā, kapālamala). Ramiona i brzuch oplata mu zielony wąż. Mahākāla ma długie i ostre – szponiaste – paznokcie. W górnych dłoniach trzyma okrągły różaniec z czaszek - w prawej i trójząb (tybetański rtse-gsum, sanskryt triśūla) - w lewej; w środkowych dłoniach: obrzędowy bębenek damaru w prawej, nadprzyrodzoną broń - lasso lub pętlę (w sanskrycie nazywaną pāśa) w lewej; natomiast w dolnych: w prawej mały, ręczny nóż w kształcie półksiężyca (nepalski kartika, sanskryt kartari), a w lewej naczynie z ludzkiej czaszki (tybetański kapala, sanskryt kapāla) wypełnione ludzkimi organami. Na przedramionach, przegubach dłoni i kostkach ma bransolety – prawdopodobnie z ludzkich kości – oplecione małymi, kolorowymi wężami. Z jego uszu zwisają duże, bogato zdobione kolczyki z błękitnymi klejnotami. Pośrodku brzucha znajduje się zawieszona na cienkim łańcuszku, oplecionym wokół klatki piersiowej, zawieszka najprawdopodobniej przedstawiająca koło życia. Leżący pod stopami Mahākāli Ganeśa ma białe ciało, które od pasa w dół ubrane jest w czerwoną, połyskującą tkaninę. Jego ramiona oplata zielona szarfa, natomiast na torsie widać sznury zielonych korali lub klejnotów. W prawej dłoni trzyma miskę z czaszki wypełnioną klejnotami (?), w lewej bliżej nieokreśloną roślinę, którą wkłada do pyska. Główne postacie umieszczono na lotosowej podstawie otoczonej jaskrawymi płomieniami. W górnej części kompozycji, w obłokach, pośrodku, widoczny jest górujący nad pozostałymi postaciami Lodothaya w czerwonej czapce – nauczyciel szkoły Nyingma (tzw. szkoła, zakon Czerwonych Czapek, najstarsza ze szkół buddyjskich w Tybecie). Siedzi on na lotosowym tronie w pozycji lotosu (sanskryt padmāsana), a jego ręce ułożone są w geście nauczania (sanskryt dharmacakra). Ma nimb oraz srebrną mandorlę. Po obu jego stronach widoczny jest kwiat lotosu. Po lewej stronie na lotosie znajduje się księga z naukami buddyjskimi. W górnym i dolnym lewym rogu malowidła znajdują się dwie postacie depczące po ludzkich, nagich ciałach. Są to przedstawienia gniewnej manifestacji Awalokiteśwary (tybetański Chenrezig, sanskryt Avalokiteśvara). Wyglądem przypominają Mahākālę: mają trzy oczy, stojące, płomienne włosy, na głowach koronę z pięciu czaszek oraz przepaskę z tygrysiej skóry na biodrach. Górna postać jest ciemnoniebieska, w prawej ręce trzyma obrzędowy bębenek damaru. Dolna jest bordowa, w prawej ręce ma bębenek, a w lewej misę z czaszki wypełnioną ludzkimi organami. Obie przedstawiono na tle jaskrawych płomieni i lotosowej podstawie. W górnym i dolnym prawym rogu kompozycji znajdują się kolejne dwie postacie wyglądem podobne do Mahākāli. Górna, siedząca na ciemnym koniu to prawdopodobnie Dugon Trakshad – główny towarzysz (pomocnik) Mahākāli. Ubrany jest w czerwoną szatę i buty. W prawej dłoni trzyma trójząb, a w lewej misę z czaszki. Pod kopytami konia widoczne jest nagie, ludzkie ciało. Koń i jeździec umieszczeni są na białym obłoku w otoczeniu jaskrawych płomieni. Dolna postać to bogini Palden Lhamo (sanskryt Śridewi) – służebnica Mahākāli. Nad jej koroną z pięciu czaszek znajduje się ozdoba z pawich piór. Siedzi na nieujeżdżonym ośle – kiangu tybetańskim. W uniesionej prawej ręce trzyma dordże osadzone na sandałowym trzonie. W lewej dłoni na wysokości serca ściska wypełnioną krwią misę z czaszki dziecka zrodzonego z kazirodczego związku. Z jej prawego ucha wystaje lew, a z lewego wąż. Osioł zwraca łeb w stronę bogini, która ma na sobie czarną, jedwabną szarfę, przepaskę z tygrysiej skóry i naszyjnik (girlandę) ze świeżo ściętych głów ludzkich. Siodło wierzchowca zrobione jest z ludzkich skór, przymocowano do niego parę czarno-białych kości oraz magiczną kulę ze sznura widoczną przy tylnej nodze osła obok oka. Do pasa ma przymocowaną sakwę z chorobami oraz czerwoną tabliczkę do rzucania zaklęć. Przedstawiona jest na tle ciemnych (brązowych) płomieni. Pośrodku, w dolnej części kompozycji umieszczono siedzącą na brunatnym niedźwiedziu postać podobną do Mahākāli. Jest to prawdopodobnie Kszetrapala (sanskryt Kṣetrapāla). W prawej dłoni trzyma nóż kartika, w lewej misę z czaszki wypełnioną ludzkimi organami. Przedstawiony na lotosowej podstawie w otoczeniu jaskrawych płomieni. Dodatkowo w prawym górnym rogu kompozycji zauważyć można małe słońce, a w lewym zamknięty w okręgu księżyc. Tło malowidła stanowi wyobrażenie nieba (góra) oraz ziemi (dół). Kompozycja wykończona została wąską, czerwoną ramą. Odznacza się bogactwem detali i starannością wykonania. Wydaje się kanoniczna. Na jej odwrocie znajduje się zapisany czerwonym tuszem tekst w jęz. tybetańskim. Widoczne są ślady maszynowego szycia (wewnątrz czerwonej ramki), liczne przetarcia (awers) oraz odbarwienia (rewers). Być może thanka została odpruta od materiałowej bordiury.

Mahākāla depczący po ciele Ganeśy

thanka

nieznany

1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

ujęcie całości z przodu

Bóstwo - figurka Aryava Lokitesvara

nieznany

XVII

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Znaleziono 7 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

2
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne

6
zobacz wszystkie

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd