skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo / materiał

Kategoria 1

Autor / wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania / znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja / status

Kategoria 1

Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
łyżka chrzcielna - ujęcie z dołu; Łyżka wazowa, zwana łyżką chrzcielną. Czerpak o kształcie półkuli, zamknięty płytką wklęsłą z wysokim na 6 mm kołnierzem zaakcentowanym podwójną linią poziomego żłobienia. W bocznej części szeroki wylew, w obrębie którego kołnierz jest wypłaszczony lecz kontynuowane jest żłobienie. Wylew w dolnej części podkreślony wypukłością w formie małżowiny o kształcie leżącej litery C, ze zgrubieniami na końcówkach ozdobionych listkiem i symetrycznie do końcówek umieszczoną chrząstką. Pod kołnierzem ryty i wypełniony puncowaniem ornament składający się z motywów muszli i małżowin, od których wyprowadzony jest ku dołowi rysunek ozdobnych, postrzępionych i wygiętych linii o charakterze roślinno-rocaillowym, wykonany puncyną. Do bocznej części pod kołnierzem przylutowane są symetrycznie dwa półokrągłe pręty łączące się dalej ze sobą, a następnie ponownie rozchodzące by ująć srebrną tulejkę długości 3,3 cm, do której są przylutowane. Końcówki prętów zarówno od strony czerpaka, jak i tulejki są delikatnie wygięte na zewnątrz. Nieco rozszerzająca się, zakończona podwójnym pierścieniem tulejka stanowi oprawę drewnianej rękojeści łyżki, w dolnej części o przekroju okrągłym z pierścieniem na początku i w środku, a następnie poszerzonej i wyprofilowanej na kształt soczewki. Na zakończeniu rączki srebrna owalna zawieszka.

Łyżka chrzcielna

Timm Johann Friedrich 1728-1782

1748 — 1782

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Rysunek utrzymany w tonacji czarno-biało-szarej. Wszystkie elementy rysowane są w sposób uproszczony, postaci zarysowane są konturowo, czarnym cienkopisem, wypełnione cieniowaniem lub jednolitą plamą barwną, ekspresyjnie i z charakterystycznymi dla artystki zniekształceniami. W centralnej części kompozycji znajduje się ciemny prostokąt, narysowana wewnątrz perspektywa sugeruje dół/wgłębienie. W jego środku znajduje się naga, męska sylwetka ludzka, naszkicowana jedynie konturowo, bez wypełnienia, przez co odróżnia się jasną plamą od ciemnego tła. Całe tło wypełnione jest ciemnym, gęstym kreskowaniem na rozbielonym tle – zakrzywienia kresek i zmiany ich kierunku powodują, że kompozycja staje się bardzo dynamiczna. Dookoła prostokąta przedstawione zostały cztery postacie jednolicie ciemne, których ciała powyginane są w różną stronę, co sprawia wrażenie ekspresyjnego ruchu – tańca lub biegu.

To mogło zdarzyć się także i teraz

rysunek

Wójcik, Jaśmina

2009

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Rysunek utrzymany w tonacji czarno-biało-szarej. Wszystkie elementy rysowane są w sposób uproszczony, postaci zarysowane są konturowo, czarnym cienkopisem, wypełnione cieniowaniem lub jednolitą plamą barwną, ekspresyjnie i z charakterystycznymi dla artystki zniekształceniami. W środkowej części, na ciemnym tle, wyróżnia się jasny, szeroki pas rzeki, biegnący od dolnej krawędzi pracy zakręcając łagodnym łukiem do góry. Na pierwszym planie widać fragment postaci - dłonie trzymające wywróconą na lewą stronę kieszeń. W dalszej części widać cztery sylwetki mężczyzn w jarmułkach i z pejsami, stojących w odstępach od siebie, zwróconych w stronę wstęgi rzeki i nachylających się nad nią, z wyciągniętymi pustymi kieszeniami.

To mogło zdarzyć się także i teraz

rysunek

Wójcik, Jaśmina

2009

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

rekwizyt obrzędowy - Ujęcie z przodu skosem w lewą stronę. Głowa kozy - rekwizyt obrzedowy wykorzystywany podczas przedstawień koledniczych i zapustnych.

Koza - rekwizyt obrzędowy

nieznany

1. połowa XX wieku

Muzeum Narodowe w Szczecinie

rekwizyt obrzędowy - Ujęcie z prawej strony. Głowa kozy - rekwizyt obrzedowy wykorzystywany podczas przedstawień koledniczych i zapustnych.

Koza - rekwizyt obrzędowy

nieznany

1. połowa XX wieku

Muzeum Narodowe w Szczecinie

przedmiot ceremonialny, ozdoba ciała, biżuteria, naszyjnik - Ujęcie z przodu z góry. Naszyjnik nanizany zębami zwierzęcymi oraz niebieskimi szklanymi paciorkami.

Naszyjnik z zębów pekari i jaguara

nieznany

około 1971

Muzeum Narodowe w Szczecinie

czerwona owalna gemma w grubym złotym obramowaniu; kobieta oparta w zamyśleniu o kamienny murek, podpiera głowę na ręce, ma włosy spięte w kok, jest ubrana w chiton i himation

Postać Muzy

nieznany

XVIII-XIX w.

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

czerwona owalna gemma w grubym złotym obramowaniu; maska głowy byka widziana z przodu; byk na głowie ma opaskę

Maska byka

nieznany

XVIII-XIX w.

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

List na karcie pocztowej. Na rewersie ślady po oderwanych znaczkach pocztowych, dwie pieczątki; nadruki - m.in.: „Zrzeszenie Przedstawicieli Handlowych i Komisantów | Warszawa, Królewska 16. | Tel. 522-26, 652-55.” Z treści: Mój Drogi! Wszystkie materiały francuskie otrzymałem. Stwierdzam, że spisałeś się dzielnie. Z polskiej strony otrzymujemy deklarację min. Romana, Klarmana, artykuły Rakowskiego, Strasburgera, a ponadto szereg artykułów fachowych. […]

List do Tadeusza Perla

Perl, Leon

1939

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Amfora dwuucha - ujęcie z przodu; Dwuczęściowe naczynie, w którym baniasty brzusiec przechodzi w niską stożkowata szyjkę, a dno o płaskiej podstawie jest niewyodrębnione. Zaopatrzone jest w dwa taśmowate i kanelowane ucha umieszczone na przełomie brzuśca i szyjki. Przy nasadzie szyjki znajduje się dookolne pasmo złożone z trzech żłobkowanych linii. Wykonane analogiczną techniką pasmo żłobków, tworzące linię falistą, zdobi dolną część brzuśca. Powyżej jego załomu umieszczono pojedynczą falistą linię obwiedzioną drobnymi punktami. Powierzchnia zewnętrzna naczynia o jednolicie ciemnoszarym zabarwieniu została starannie wygładzona. Amfora została współcześnie poddana konserwacji: sklejona z kawałków i częściowo uzupełniona białym gipsem.

Amfora dwuucha

kultura łużycka

około 1100 p.n.e. — 750 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 341 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

49
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne

6
zobacz wszystkie

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd